Long Way To Ghana

7 januari op tijd opgestaan in hotel Ricardo,een hotel in koloniale stijl! In het hotel hingen opgezette dierkoppen van buffels,antilopen en zo meer. De meeste diersoorten die nog in west afrika bestaan waren hier half tentoongesteld. Deze morgen moesten we met Moussa ,de man die de wagen heeft gekocht, naar de gendarme om het verkoopbewijs te legaliseren. De chassisnummer van de wagen werd zelfs door gegeven aan Interpol,om te zien dat de wagen niet gestolen was in europa of zo! Alle, heel deze affaire heeft juist een uurtje in beslag genomen ,we hebben de man bedankt voor de aankoop van de wagen en hem veel succes gewenst. Het weer werd maar warmer en warmer tot rond de 48°C zodat we de rest van de dag in of aan het zwembad hebben gelegen. Het was eigenlijk een dag van niks doen om niet veel over te vertellen.

8 januari was de dag dat we afscheid namen van Luc en Francis. Hun vakantie was ten einde en zij vlogen terug huiswaarts op zaterdag. Onze tocht ging verder naar Parc d’Arli,350km verder naar het oosten van Burkina Faso. Alles volgetankt en upse wij weg met z’n drietjes,Mieke,Ive en Robert. Nu ook nog de juiste baan vinden hier in Ouagadougou naar Fada. Uiteindelijk hebben we toch de juiste baan gevonden en konden we de stad achter ons laten! Wij blij ,want deze stad heeft een vreselijke luchtvervuiling en pakt verschrikkelijk op je luchtwegen en ogen. 1 miljoen mensen,vele brommertjes,opvliegend stofzand, vele kookvuurtjes , uitlaatgassen van auto’s en daarbij nog de rook van de vele bos-en grasbranden rond de stad. De brandweerman in Ive kwam hier al vele malen naar boven maar we hebben toch steeds kunnen beletten dat hij ons schaarse drinkwater omzette in bluswater .

Nu de stad achter ons ligt lezen we in de Lonley Planet dat we ons aan een hele resem Afrikaans wild mogen verwachten in parc d’Arli. Olifanten,bavianen,antilopen,coba’s (ook een soort antiloop….en lekker ondervinden we later J) ,leeuwen ,nijlpaarden en er zouden nog enkele luipaarden rondlopen. PSSSSSSSSSSSSSSSSSTTTT…..miljaar,weeral nen band erdoor. Dat brengt het totaal op 5!!! Nu wordt het wel wa spannend want onze laatste binnenband word hiervoor gebruikt. Ons linkervoorwiel is zo versleten dat we op plaatsen reeds den ijzerdraad hebben opgereden en er nu precies terug rubber is….wat niet zo goed is geloof mij.

S’avonds hebben we overnacht in een auberge “les chasseurs de Burkina”,een verblijf waar rijke westerse jagers logeren om groot wild af te schieten. Rond het park mag nog geschoten worden op wild tijdens het droge seizoen! Hier ook hingen de nodige koppen van de dieren die hier nog leefden en foto’s van jagers die hun prooi hadden neergeschoten. Om te logeren in een bungalow werden hier westerse prijzen gehanteerd zodat wij maar ons tentje hadden neergezet naast het restaurant.

9 januari wij verder het park binnen om op kijkjacht te gaan naar de wilde dieren. Kijken links en rechts en ja hoor de eerste groep bavianen kruisten ons pad. De bavianen zochten eetbare zaden op de grond en in de bomen. Ter hoogte van een waterpoel hebben ook de eerste wrattenzwijnen tegengekomen. De beesten liepen zonder al te veel zorgen niet ver van onze wagen richting de waterpoel. Aan de waterpoel zagen we kleine en grote antilopen “de coba” . Van dit dier hadden we de dag voordien,zonder het te weten,een stuk mals rood vlees gegeten in het jagersverblijf. We zijn het te weten gekomen nadat we het gevraagd hadden aan de eigenaar.

Wij verder naar het dorp Arli om daar de afslag te nemen op de pist naar de rivier Pendjari op de grens met Benin. In het dorp aangekomen wist men ons te zeggen dat de brug over de rivier beschadigd was door het laatste regenseizoen en niet kon overgereden worden met een auto. Deju, we hadden graag een lus willen maken door het gedeelte natuurreservaat van Benin en zo terug naar Burkina Faso. Upse de zelfde 85km weg terug van waar we gekomen zijn richting Pama.

10 januari wakker geworden in de brousse juist voor Pama. Robert had een bericht gekregen van CID organisations dat een van hun mensen stond te wachten aan de grens van Ghana. Wij verder richting grens Ghana. Onderweg terug een platte band. Miljaar, wij zijn door onze binnenbanden,maar gelukkig hadden wij nog de nodige bandkleefherstellapjes bij en de beschadiging was gelukkig niet te groot zodat de band weer snel hersteld was onder hete temperaturen. Het drinkwater was snel er door! In Koupela hebben we nog een occasie reserve band gekocht bij de plaatselijke bandenhersteller. De man vroeg eerst te veel geld voor deze band en mijn bod was te weinig zodat we hem bedankte en deden of we doorreden. Hij hield ons toch tegen en ging toch akkoord met mijn bod. De band werd vervangen en de oude band werd op de stapel gezwierd bij de andere afgedankte banden. Onderweg hebben we nog een natuurreservaat doorkruist. De asfalt liep dwars door het park en er stonden bordjes dat er olifanten kunnen oversteken en ja hoor plots stak er een groep olifanten de weg over. Mieke in de remmen,een “coude de frein” want ze verschoot natuurlijk dat die beesten de weg overstaken zonder een waarschuwing. Even stoppen en de nodige foto’s nemen van overstekende olifanten! Wauw dit was totaal iets anders dan koeien,geiten en ezels. Rond 17u30 kwamen we aan de grens van Ghana. De gendarmes zeiden dat we ons snel moesten laten inchecken omdat de grens sluit om 18u. Paspoorten werden genoteerd in de computer,hier gaat alles een beetje moderner aan toe, en hup naar de douane voor de auto! Ondertussen had de man van CID ons gevonden op de grens en konden we de formaliteiten van de wagen bij de douane vervullen. 18u de douaniers stoppen met werken L. Dit was de tweede keer dat we een nacht konden doorbrengen tussen 2 barelen. Gelukkig waren er wat taxfree shops zodat we toch wat drank konden aankopen om de nacht door te kunnen. Ik bedoel frisdrank J s’avonds zijn we nog ene gaan drinken “een Star” in de plaatselijke openlucht kroeg. Op een bepaald moment was er een ruzie tussen 2 mannen die nogal gewelddadig op de vuist gingen. Ze waren beide duidelijk dronken en belandden op een bepaald ogenblik “bonk” bovenop onze tafel. Wij sprongen natuurlijk weg en zij lagen gewoon verder bovenop de gebroken flessen verder te vechten. Hoe het verder afgelopen is weten we niet,maar lichamelijk letsel zullen ze wel gehad hebben. Die nacht hebben we met z’n drie in de auto geslapen. Mieke op de achterbank,Ive op de voorste passagierszetel en Robert aan de bestuurderskant. Comfortabel was het niet,maar we hebben toch iets kunnen slapen tussen het gesnurk van Ive en Robert.

10 januari vroeg en bijna gebroken wakker geworden en klaar om de formaliteiten van de auto te vervullen. Amaai ,wat een papierwerk om die wagen het land in te krijgen. Een fixer heeft de job voor ons geklaard zodat alles wat sneller verliep. Eigenlijk hadden we geluk bij de douane omdat die nacht van het gevecht ook de douaniers in de pub zaten en alles gezien hadden. Dit gaf een soort connectie en creëerde een vertrouwensband zodat handen snel werden geschud aan de grens en de formaliteiten afgehandeld waren.

Alle, wij verder met Isaah,de man van CID,naar Tamale. De rit liep zonder problemen over goede onderhouden asfaltwegen. Aangekomen in Tamale hebben we het hoofdbureau van CID opgezocht en dit was voor Mieke een leuke verrassing om al haar oude bekenden terug te zien. s’avonds heeft zij het gezin opgezocht waar zij destijds gewoond heeft. Ive en Robert hebben wat rondgehangen in de stad en een internetcafé opgezocht om een terugvlucht te boeken voor onze vlucht terug naar België. Dat was even balen in het internetcafé,de verbinding viel constant weg zodat wij het zo maar gelaten hadden.

11 januari wij terug naar CID organisations om daar via het internet onze vlucht te boeken. De goedkoopste was via Egyptair. Een tussenstop in Cairo bleek wel interessant te zijn ! Zo hebben ook eens voet aan wal gezet in Egypte ;-)

Wij boeken via Connections in belgie en nu bleek dat je tegenwoordig ook met je visa kaart zulke bedieningkastjes nodig hebt om veilig te kunnen betalen via het net! Al onze bankkaarten geprobeerd en niks werkte zonder dat digikastje. Alle, uiteindelijk gebeld met Connections of we dit niet op een andere manier konden regelen. Foto’s van paspoorten,visa en identiteitskaarten werden verstuurd per mail en op deze manier kon de zaak wel besteld worden. Nu nog even wachten,want ondertussen heb ik hier het reisverslag aangepast van de laatste dagen.